Pałac Shimonovych, Dubivtsi

W drodze z Czerniowiec do Iwano-Frankowska, w pobliżu skrętu na Wyszynice, znajduje się miejscowość Dubiwce, która może służyć jako świetny przystanek wraz z programem kulturalnym - wizytą w pałacu baronów Szymonowiczów w Dubiwcach.

Pałac został zbudowany w przededniu I wojny światowej w 1914 r. przez miejscowego barona Szymonowicza, który większość czasu spędzał w Czerniowcach. Rozplanował on pałac wraz z otaczającym go parkiem, z którego niestety pozostało tylko jedno drzewo. Pałac służył jako jego rezydencja przez kilka lat, chociaż pozostawił miłe wrażenie na mieszkańcach wsi - według legendy był przyzwoitym i uczciwym człowiekiem. Budynek i konstrukcja pałacu była prawdziwą ciekawostką w ówczesnej wsi - była nawet winda z kuchni, która serwowała jedzenie.

Obok pałacu znajduje się kaplica, która została zbudowana jako grobowiec rodzinny dla rodziny barona. Pochowani są tam rodzice i syn barona, który zmarł w dzieciństwie na zapalenie gardła. Jego córka uczyła się w miejscowej szkole. Kiedy w 1941 r. do Bukowiny dotarła wojna, rodzina Szymonowiczów ostatecznie opuściła swój majątek i wyemigrowała. Od tego czasu nikt we wsi o nich nie słyszał.

Późniejsza historia pałacu przypomina klasyczny los podobnych budynków w całym Związku Radzieckim: udało mu się zostać magazynem nawozów, klubem, przedszkolem i biblioteką. Dziś mieści się w nim rada sołecka i bar.

Z zewnątrz budynek wyróżnia się na tle reszty wsi. Jasnozielony budynek o dość oryginalnym stylu od razu przyciąga wzrok. Otaczający go park nie zachował się, ale pozostał po nim niewielki staw. Wnętrza również nie zostały zachowane. Wciąż starają się utrzymać budynek w dobrym stanie, ana terenie w pobliżu pałacu założono park.

W dzielnicy Kitsman znajdują się trzy pałace, które są zabytkami architektury odziedziczonymi po przodkach. Są to posiadłość Ottona i Lisy Goldnerów (wieś Chlivyshche, obecnie miejscowa szkoła), pałac Manesku (wieś Chortorya, obecnie Chortorya Psychoneurological Boarding School) i pałac Shimonovych w Dubivtsi, w którym mieści się rada wiejska, klub i biblioteka. Ten secesyjny dom, zbudowany w 1914 r. przez barona Szymonowicza (inny wariant nazwiska, nazywany Szymonowskim w Dubiwcach), przez kilka lat służył jako jego rodzinna posiadłość z otaczającym go ogrodem. Przodkowie barona, który opuścił Bukowinę w 1941 r., są pochowani w małej kaplicy po drugiej stronie drogi, która została zbudowana w XVIII wieku. W czasach sowieckich budynek zaczął niszczeć, a w pierwszych dwóch dekadach niepodległości nie było wystarczających środków na jego remont. Niemniej jednak dach dawnego pałacu został ponownie pokryty dachem, fasada została naprawiona, a teren wokół niego został zagospodarowany. Wszystko to odbyło się kosztem budżetu wsi. Według Mykoły Orletskiego, przewodniczącego rady wiejskiej w Dubowie, w ciągu dwóch lat na te prace wydano ponad 2 mln UAH z własnych dochodów podatkowych wsi.

Podczas prac remontowych starano się w jak największym stopniu zachować styl i oryginalny wygląd zabytkowego budynku, choć oczywiście użyto nowoczesnych materiałów, a okna i drzwi wymieniono na energooszczędne. Obecnie w pałacu mieści się rada sołecka, klub i biblioteka. Wnętrze również zostało częściowo wyremontowane, więc z czasem prace te mają być kontynuowane. Na terenie przy pałacu o powierzchni prawie hektara powstał piękny park z zadbanymi alejkami, placem zabaw i ogrodzeniem. Ustawiono również stałą scenę stacjonarną, na której, według sołtysa wsi, odbywają się różne uroczystości i imprezy świąteczne.

Najwygodniejszym sposobem dotarcia z Czerniowiec jest autobus, który jedzie do Iwano-Frankowska i Śniatynia. Należy wysiąść na drodze we wsi Dubivtsi, a tam od razu zobaczysz pałac wzdłuż głównej ulicy wioski. Jeśli chcesz wejść do środka, musisz sprawdzić godziny pracy lokalnej rady wiejskiej, która się tam znajduje.

Pierwsze pisemne wzmianki o wsi Dubivtsi i pierwszych osadach, według danych archeologicznych uzyskanych podczas wykopalisk w 1966 roku, pojawiły się w traktacie Yeshkiv - starożytne słowiańskie osady kultury Czerniachowskiej z II-V wieku naszej ery oraz w traktacie Hora - starożytna osada ruska z XII-XIII wieku. Po raz pierwszy, w 1464 roku, wieś Dubivtsi została wymieniona w znalezionych kronikach. Nazwa wsi pochodzi od lasu dębowego. Początkowo nazwa była używana w liczbie pojedynczej - Dubovets, a od końca XVIII wieku (1782) nazywała się Dubivtsi. Istnieje również legenda o pochodzeniu wsi. Dwaj bracia o nazwisku Tsyganchuk, uciekając z Basarabii przed tureckimi niewolnikami, zawędrowali do lasu w pobliżu Prutu. Byli przystojni, krzepcy, wysocy i silni jak dwa dęby. Bracia zbudowali swoje domy w lesie. Założyli gospodarstwa i rodziny. A ich dzieci były silne, wysokie i piękne jak dęby. Stąd nazwa wioski. W tej małej wiosce każdy miłośnik architektury znajdzie coś dla siebie. Niemal na początku wsi, po prawej stronie drogi, uwagę przyciąga dwupiętrowy jasnozielony dom z czasów austriackich, podobny do małego pałacu. Dom ten, zbudowany w 1914 r. przez barona Shimonovycha, przez kilka lat służył jako jego rodzinna posiadłość. Obecnie mieści się tu rada wiejska. Dalej, po lewej stronie, znajduje się cerkiew-kaplica zbudowana przez Szymonowiczów (chociaż istnieją dowody na to, że cerkiew pochodzi z XVIII wieku), która niestety stoi pusta z zabitymi deskami drzwiami w samym centrum wsi. Kompleks budynków w Dubiwcach jest wpisany na listę zabytków o znaczeniu krajowym. Jest to drewniany kościół Wniebowzięcia NMP z dzwonnicą. Jej początki sięgają końca XVII wieku. Kościół został przebudowany w 1782 roku, o czym świadczy napis na drzwiach Babyniec. Miejscowa legenda głosi, że świątynia została przeniesiona do wsi z sąsiedniej Hlynicy, leżącej na przeciwległym brzegu Prutu. Zachowało się stare ogrodzenie kościoła, również wykonane z drewna. Chociaż słowo "również" odnosi się teraz bardziej do kwadratowej dwupoziomowej dzwonnicy. Sama świątynia jest obecnie, jak to często bywa w Bukowinie, pokryta cyną.

Dubiwce to wieś położona w powiecie kiczmańskim, w obwodzie czerniowieckim. Odległość do centrum regionu wynosi 19 km. Populacja wynosi 1318 mieszkańców. We wsi znajdują się następujące instytucje: poczta, policja, placówka medyczna, instytucja bankowa, instytucja edukacyjna, klub, biblioteka, lokalne muzeum historyczne. Główną populację stanowią Ukraińcy. Mieszkańcy wsi zajmują się rolnictwem i hodowlą zwierząt, prowadzą działalność gospodarczą i pracują w różnych instytucjach.