Muzeum Magii Huculskiej, Werchowyna

Magia huculska nie ma nic wspólnego z czarami w centralnej Ukrainie. Uważa się, że jej techniki są zakorzenione w kulturze rzymskiej. Huculi nie mają czarownic ani diabłów z ich atrybutami. Głównymi narzędziami molfarów są kij żmii, czapla gromu i krzyż szerszenia.

W Werchowynie, w małej drewnianej chacie, znajduje się wiele atrybutów karpackich medyków, a także zioła lecznicze i napary, których używali do leczenia ludzi. Honorowe miejsce na wystawie zajmuje stół z rzeczami ostatniego karpackiego molfara Mychajło Neczaja ze wsi Wierchnij Jaseniw.

Latem 2015 r. w Worochcie w obwodzie iwanofrankowskim otwarto muzeum magii huculskiej. Wygląda ono jak typowa etnograficzna chata z mnóstwem specyficznych artefaktów - kijów, noży, słoików z niezrozumiałymi miksturami. Dopiero z opowieści przewodnika staje się jasne, co tak naprawdę oznaczają te przedmioty: w rękach doświadczonego molfara nóż może rozproszyć chmury, a laska pogodzić skłóconych małżonków.

Zwiedzający dowiedzą się również o magii, która jest dosłownie "zaszyta" w huculskich ubraniach, a także o wzorach na pierścieniach, tradycyjnej ozdobie molfarów. Muzeum opowie również o starożytnych magicznych zaklęciach i tradycyjnych recepturach leczniczych górali. Medycy wiedzieli, gdzie i kiedy zbierać lecznicze zioła i korzenie. Niegdyś napary z nich były głównymi lekarstwami. Odwiedzający muzeum są jednak przekonani, że takie preparaty powinny być stosowane do dziś.

Muzeum opowiada również o tak zwanych "gaderach" - ludziach, którzy potrafili rozmawiać z wężami i leczyć je z ukąszeń. Używali oni również alkoholowej nalewki ze żmii karpackiej do leczenia raka.

Muzeum oferuje warsztaty tworzenia magicznych artefaktów, takich jak specjalne drewniane łyżki, lub starożytnej techniki tajnej korespondencji, która służyła do przekazywania tajnej wiedzy z jednego pokolenia molfarów na następne.