Diabelska Skała

Dobre miejsce do rekreacji na świeżym powietrzu niedaleko Lwowa. Skały otoczone są gęstym lasem. Wspinacze często trenują na skałach. Często przyjeżdżają tu firmy (nie wszystkie sprzątają) i jest miejsce do robienia zdjęć. Znajduje się w dzielnicy Łyczaków we Lwowie, na południe od wsi Lysynychi i na zachód od miasta Vynnyky. Jego powierzchnia wynosi 353 hektary. Podlega Państwowemu Przedsiębiorstwu "Lwowskie Leśnictwo", Leśnictwo Wynnyki. Głównym celem rezerwatu jest zachowanie cennych lasów bukowych, dębowych, grabowych i bukowo-sosnowych.

Rezerwat został założony w 1984 roku. Cały teren charakteryzuje się malowniczymi krajobrazami. Patrząc na stare mapy można zauważyć, że znajdował się tam kamieniołom. W 2018 roku polski profesor Krzysztof Duda zdigitalizował dziedzictwo fotograficzne lwowskiego fotografa Józefa Treśki. Kamienie z Czortowskich Skał były wykorzystywane do budowy domów i dróg we Lwowie. W 1911 r. we wsi Łysynyczi zbudowano piramidę z krzyżem, poświęconą Tarasowi Szewczence (jeden z pierwszych pomników poety w Ukrainie). Popiersie zostało zainstalowane później, w 1961 roku.

W czasach książęcych Diabelskie Skały służyły jako strażnica. W połowie XIX wieku Izydor Szaraniewicz, badacz historii księstwa, twierdził, że pierwotny Lwów musiał leżeć na Diabelskiej Skale, ponieważ było to najwyższe miejsce, z którego można było zobaczyć wszystko. Skały mają do 20 metrów wysokości. Oczywiście skały były większe, ale przez wieki były wydobywane. Zimą 1918 roku w okolicach urwiska walczyły oddziały grupy Wostok, a okopy pozostały do dziś. Ludwik Zieliński pisał, że na tym terenie znajdowały się ruiny pogańskiego zamku z XVII wieku. W drugiej połowie XIX wieku pod skałą zakonnice wybudowały klasztor. Lokalne źródła wspominają o pierwszym klasztorze, zbudowanym w 1595 roku przez siostry Szaripowskie z Kołomyi.

Górą interesują się historycy, miejscowi historycy i turyści. Na jednej ze skał znajduje się taras widokowy. Diabelską Skałę odwiedzały osobistości kultury i nauki, słynni galicyjscy pedagodzy, a także członkowie rosyjskiej Trójcy Świętej. Kronika z książki Ołeha Karelina "Zniszczenie Lwowa" wydanej przez lwowskie wydawnictwo Kamenyar mówi, że góra zapaliła się z powodu złej kobiety, a płomienie były tak intensywne, że cała ziemia mogła zobaczyć ogień, w tym Lwów, a pola Bełzkie były widoczne, ponieważ ogień był tak intensywny.