Chortoria

Chortorya to wieś położona w powiecie kiczmańskim, w obwodzie czerniowieckim. Leży na prawym brzegu rzeki Czeremosz, w pobliżu drogi Czerniowce-Waszkiwce-Wyżnica. Odległość do centrum regionu wynosi 39 km. Populacja wynosi 758 mieszkańców. Chortorya, od słowiańskiego słowa oznaczającego kret. Ludność wywodzi nazwę diabła od nazwiska Czartoryjski.

Wieś słynie z jednego z najpiękniejszych pałaców na Bukowinie - Pałacu Manesku (Pałac Rutkowskich), w którym obecnie mieści się psychoneurologiczna szkoła z internatem. We wsi znajduje się również stara drewniana cerkiew, która według legendy została przetransportowana przez Czeremosza z Karpat.

Miejsce urodzenia Iwana Mykołajczuka, w którym znajduje się Muzeum Sztuki i Pamięci Iwana Mykołajczuka. Aby tam dotrzeć, należy skręcić w prawo z drogi w pobliżu przystanku autobusowego. Na drodze znajduje się drogowskaz z napisem "Muzeum". Należy podążać za znakiem i w pobliżu nowego kościoła skręcić w prawo w ulicę nazwaną imieniem słynnego aktora. Wkrótce zobaczymy tradycyjną ukraińską drewnianą chatę z typowym płotem po prawej stronie na wzgórzu. To dwór, którego szukamy. To, co widzieliśmy teraz, to naukowa rekonstrukcja domu, w którym mieszkała rodzina Mykolaychuk, wykonana w 1991 roku.

Nazywano go twarzą i duszą ukraińskiego kina poetyckiego. Żaden ukraiński film z lat 60. i 70. XX wieku nie mógł obejść się bez jego udziału. Znani aktorzy i reżyserzy, przyjaciele Mykołajczuka, w tym Serhij Paradżanow, odwiedzili Czortorię. Oto, co Siergiej Paradżanow powiedział o Mykołajczuku: "Nie znam bardziej narodowego geniusza ludowego... Przed nim był Dowżenko".

Iwan Mykołajczuk urodził się 15 czerwca 1941 roku w Czortoryi, a zmarł 3 sierpnia 1987 roku w Kijowie. Za życia zagrał role w wielu filmach, z których najbardziej znane to Taras Szewczenko (Sen, 1964), Iwan (Cienie zapomnianych przodków, 1964), Dawid Motuzyka (Chwasty, 1966), Wasyl (Zaginiony list, 1982) i Petro (Biały ptak z czarnym znamieniem, 1971). W tym ostatnim był również współautorem scenariusza. Ponadto w 1979 roku Mykołajczuk wyreżyserował film Babilon XX na podstawie powieści Lebedyna, w którym skomponował również muzykę i zagrał rolę Fabiana, a w 1982 roku wyreżyserował film Tak późna, tak ciepła jesień, którego był współautorem z W. Korotyczem. W jego osobie naród ukraiński ma globalnego nieśmiertelnego pozytywnego bohatera, który obudził ducha narodowego Ukraińców, ale Iwan Mykołajczuk nigdy nie otrzymał tytułu Artysty Ludowego. Ówcześni komuniści uważali go za nacjonalistę.

Co roku 15 czerwca, w dniu urodzin aktora Iwana Mykołajczuka, we wsi odbywa się wielki festiwal "Odwiedzić Iwana", który upamiętnia artystę w pobliżu jego popiersia, wraz z muzeum, koncertem zespołów ludowych i folklorystycznych, teatrem i jarmarkiem z gośćmi z całego obwodu czerniowieckiego.

Wszystko w domu-muzeum jest takie, jak za życia Iwana Mykołajczuka: ganek pomalowany na niebiesko, małe okna, ławka przy domu, kamienne kamienie młyńskie w stajni, stare krosno, ściany ozdobione ręcznikami i walizka Iwana, z którą jeździł do Czerniowiec na studia. A w kołysce, która znajduje się na środku pokoju, usypiano dziesięcioro dzieci... Nawiasem mówiąc, w latach 20. w domu-muzeum znajdowała się czytelnia, a ojciec aktora często przynosił książki w języku ukraińskim i wychowywał swoje dzieci w duchu patriotyzmu. Młody Iwan uwielbiał też brać udział w lokalnych walkach.

Kolejny ciekawy obiekt w Czortorii znajduje się w zachodniej części wsi. Jest to jeden z najpiękniejszych i najstarszych pałaców w Bukowinie. Jednak pytanie mieszkańców wsi o jego lokalizację jest bezcelowe. Zamiast tego należy zapytać, gdzie znajduje się poradnia psychoneurologiczna, a miejscowi z przyjemnością wskażą jednopiętrowy budynek z trzypoziomową wieżą znajdujący się w parku. Nikt nie zna dokładnej daty budowy pałacu. Lista lokalnych zabytków architektury w obwodzie czerniowieckim datuje pałac na XIX wiek. Jednak inne źródła podają inną datę jego budowy: koniec XVII lub początek XVIII wieku. Nie ma również pewności co do jego nazwy. We wspomnianym wyżej wykazie zabytek figuruje jako "Pałac Manescu". Prawdopodobnie rumuński bogacz Manescu nie był pierwszym właścicielem tego cuda. Tradycja mówi, że pałac należał niegdyś do polskiego pana feudalnego, który przegrał go w karty. Tak czy inaczej, do dziś zachował się unikalny kamienny zabytek minionych wieków - pałac w stylu eklektycznym z neogotyckimi otworami okiennymi w głównym portalu, klasycystycznym posągiem nad portykiem i piękną wieżą z wieloma ozdobnymi wieżyczkami na kopule w stylu rumuńskim.

We wsi znajduje się Park Chortorya, a niedaleko miejscowości znajduje się Rezerwat Ornitologiczny Chortorya. Chortoryia jest stacją lokalnej kolei Nepolokivtsi - Vyzhnytsia. Znajduje się tu także stara, klasycystyczna bukowińska cerkiew typu "chata" z charakterystyczną boczną dobudówką do babińca. Został zbudowany w latach 1749-1750 i poświęcony ku czci Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.