Szept losu

Wieś Dolishniy Shepit w powiecie Vyzhnytsia należy do rady wiejskiej Dolishnioshepit w obwodzie czerniowieckim. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1490 roku, kiedy okoliczne ziemie były własnością klasztoru Putnyansky. Mówi się, że nazwa pochodzi od pierwszego mieszkańca, który uciekł od swojego pana i ukrył się w pobliżu lokalnej rzeki, słuchając syczenia wody. Z czasem mężczyzna zabrał tu swoją żonę i dzieci, a następnie zaczęli się tu osiedlać inni uciekinierzy przed uciskiem pana. Osadę nazwano Shypot, później Shepit, a obecnie Dolishnii Shepit.

Wioska Dolishnii Shepit znajduje się w dolinie rzeki Siret. Ze wszystkich stron otaczają ją góry. Góry Tomnatyk i Lysnychka chronią ją przed wschodnimi wiatrami. Na południu wznoszą się Magura i Pleszcza. Na zachodzie wznosi się Fruntia. Na północy dolinę zamyka góra Mocharka. Góry wieńczą wiekowe buki, wiecznie zielone świerki i jodły. Ten górzysty obszar przez długi czas był niezamieszkany. Populacja wsi Dolishniy Shepit przekracza 1300 osób.

Stary kościół w Dolishniy Shepot został zbudowany w 1891 roku, świątynia spłonęła w 1975 roku. W 1991 r. we wsi zbudowano drewnianą cerkiew św. Eliasza, w której od 2010 r. przechowywana jest część relikwii św. Pantelejmona.

W XV wieku ucisk feudalny nasilił się w Ukrainie. Wielu chłopów uciekło w góry, aby uciec przed uciskiem poddanych. Panowie nie rozciągnęli tu jeszcze swoich macek. Pierwsi uciekinierzy uznali dolinę w Karpatach, przez którą przepływała rzeka, za dogodne miejsce do osiedlenia się. W XV wieku rozpoczęło się osadnictwo w Szepocie. Istnieje legenda o założeniu Szepotu, zapisana przez M.V. Iwaniuka: "W dolinie nad rzeką był świerkowy gaj poprzecinany dużymi i małymi strumieniami. Woda spływała po kamieniach tak żywo, że syczała, tworząc wiele syków na rzece lub strumieniu, gdzie woda spływa ze wzgórza z dużą prędkością, tworząc fale na strumieniu, które znikają na płaskiej powierzchni.

Tam, gdzie spotykają się Siret i Lestun, rozległ się głośny syk. Mężczyzna, który uciekł od swoich panów, ukrywał się w krzakach poniżej. Bardzo lubił tę syczącą i bulgoczącą wodę, ponieważ uspokajała jego nerwy, które zostały zepsute przez jego panów. Później ten człowiek sprowadził tu swoją żonę i dzieci i zbudował dom. Na początku bał się wszystkich i nie dogadywał się z ludźmi, aby pan nie dowiedział się o nim przez nich. Ale później stał się bezpieczny i chodził wszędzie. I ludzie przychodzili do niego, by mu coś wysyczeć. A ponieważ jego dom znajdował się poniżej syku, woda już nie syczała, a tylko bulgotała, więc nazwali go Zhebchuk, chociaż mówiono, że pochodził z Zhab'ya i powinien być nazywany Zhybchuk.

Zhebchuk miał dzieci i zaprzyjaźnił je z dziewczętami i chłopcami z innych wiosek. Wszystkie zamężne zabrał do pracy na swojej farmie w Shypit, gdzie nie było jeszcze panów.

Materiału do budowy domów było pod dostatkiem, bo jodły sięgały chmur jak świece. Tak powstała wioska Shypit z Zhebchuks. Później nazywano ją również Shypit on Siret. Po II wojnie światowej nazwano ją Shepit, a teraz jest to Dolishnii Shepit".

Obecnie w Dolishnii Shepot nie ma nic do zobaczenia. Kiedyś była tam linia kolejowa. Mówią, że gdzieś tam są jeszcze stare szyny. Jednak w okolicy znajduje się wiele interesujących obiektów przyrodniczych dla miłośników turystyki górskiej: Wodospady Łopuszniańskie, Skały Kanaszki, Skały Sereckie, Trakt Chymyrnarski z wodospadami Chymyrnarskyi Nyzhnii Huk i Chymyrnarskyi Huk.