Obóz plastyczny - Muzeum Sokoła

Obóz-muzeum Sokil Plast jest najstarszym i najbardziej chwalebnym domem Plast, który został poświęcony w 1926 roku. Obóz-muzeum Sokil Plast znajduje się na lewym brzegu rzeki Limnytsia w pobliżu wsi Hrynkiw, rejon Rożniatów, obwód Iwano-Frankowski (70 km od centrum obwodu). Góra, u podnóża której znajduje się Sokil, nosi nazwę Siglis ("ostry las").

Profesor Gimnazjum Stanisława S. Lewicki zauważył, że założenie w 1924 r. największego stacjonarnego obozu plastycznego w pobliżu wsi Osmołoda zapoczątkowało tworzenie stałej komórki instruktorskiej, która odegrała znaczącą rolę w rozwoju teorii i praktyki obozowania plastycznego. Służyła ona jednak jako dom dla każdego Plastowicza, który w ten czy inny sposób znalazł się w tym regionie. Tak więc "...podróżujący członkowie Plast, którzy od czasu do czasu przybywali z gór, znajdowali schronienie w oddzielnych pokojach". "Metropolita Andrey Sheptytsky wynajął to miejsce Plastowi na 100 lat za symboliczną cenę 1 złotego rocznie. Ponadto przekazał Plastowi dożywotnio teren na Górze Sokil i 5 hektarów ziemi "na rozwój obozu Novak" oraz zapewnił pomoc finansową. Obok biwakowania, główną formą pracy krajoznawczo-turystycznej w Plast było podróżowanie po ojczystej ziemi. Jeden z liderów Plastu, O. Iwanczuk, podkreślał, że podróże i wycieczki przyczyniają się do rozwoju fizycznego i zdrowia, kształcą duchowo i estetycznie, ponieważ "przyroda ze swoimi rodzajami życia, formami piękna, swoją historią, geografią i nieubłaganymi prawami staje się obecnie główną podstawą duchowego wychowania człowieka". I. Chmola, uznany organizator letnich i zimowych wędrówek plastycznych, zauważył, że "do wędrówek należy przywiązywać należytą wagę, gdyż pozwalają one poznać nie tylko okolicę obozu, ale także zbliżają do siebie plastystów, przyzwyczajają ich do bliskich warunków życia, a podróże ujawniają najlepsze dobre i złe wróżby". Program wszystkich obozów plastycznych obejmował wycieczki jedno- i wielodniowe. "Ulubionymi miejscami tych wycieczek są Horhany (Vysoka, Syvulia) i Manyavsky Skit....

Biorąc pod uwagę społeczne znaczenie obozu i jego wartość historyczną, w 2009 roku Sokil został uznany za zabytek dziedzictwa kulturowego Ukrainy. Co roku (do 1939 r.) odbywały się tu obozy dla młodzieży, które miały ogromne znaczenie dla wychowania narodowego i fizycznego młodzieży w czasie okupacji polskiej. Dziesiątki członków "Plastu" obozowało w Sokolu; każdy z nich zapamiętał niepowtarzalny urok harcerstwa wśród karpackich szczytów i niespokojnej Limnicy.

"Sokół jest skarbem i historyczną kolebką ukraińskiego Płasta, kuźnią charakterów jego członków. W celu zachowania wspomnień o Sokilu, po II wojnie światowej, członkowie Plastu w nowych krajach osiedlenia założyli dwa domy Plastu o tej samej nazwie: Sokil w Wiktorii w Australii i New Sokil w Nowym Jorku w USA.

W 1990 roku członkowie Plast powrócili do Sokil. Od tego czasu priorytetem jest odbudowa obozu-muzeum Sokil jako domu Plast, aby zaspokoić potrzeby Plast w zakresie prowadzenia letnich obozów, szkoleń, seminariów itp.

Zarząd Domu jest odpowiedzialny za rozwój Sokoła, tworzenie wytycznych dla jego działalności i określanie jego priorytetów. Jego kadra jest tworzona wspólnie przez Główny Plast Bulava i Narodową Radę Plast Ukrainy.

[email protected] - Dyrektor - Volodymyr Semko. Osobą kontaktową jest Ivan Smyk.