Krzemieniec (znany również jako Kreminets) to góra w ukraińskich Karpatach, jeden z najwyższych szczytów Bukivski Verkhy (Wzgórza Bukowińskie). Znajduje się w północno-zachodniej części regionu Zakarpacia, na północny zachód od wsi Stuzhytsia(rejon Velykyi Bereznyi).
Wysokość Krzemieńca wynosi 1221 m n.p.m. (według innych informacji - 1216 m n.p.m.).
Na szczycie Krzemieńca przecinają się granice państwowe Polski, Słowacji i Ukrainy. Południowo-wschodnie stoki góry leżą na terytorium Ukrainy (na terenie Narodowego Parku Przyrody Użok), północne stoki znajdują się w Polsce, a południowo-zachodnie na Słowacji.
Po stronie ukraińskiej dostęp do góry prowadzi z miejscowości Stużytsia. Trasa Stużyce - Góra Krzemieniec - Stużyce biegnie wzdłuż granic państwowych Polski i Słowacji. We wsi znajduje się posterunek straży granicznej. Aby wspiąć się na górę, potrzebne jest pozwolenie straży granicznej.
Warto zaznaczyć, że od strony polskiej i słowackiej na Górę Krzemieniecką można wejść bez żadnego zezwolenia. Trasa ma prawie 17 km długości i trwa około 7 godzin. Trasa ta została otwarta dla turystów kilka lat temu i przebiega przez Użański Narodowy Park Przyrody, ustanowiony dekretem prezydenta Ukrainy w 1999 roku. Park jest wyjątkowy, ponieważ jest częścią trójstronnego ukraińsko-polsko-słowackiego rezerwatu biosfery Karpaty Wschodnie.
Turystów z Polski i Słowacji często można spotkać na szlakach prowadzących na szczyt Krzemieńca. Niemal na samym grzbiecie, na wysokości 1121 m n.p.m., znajduje się unikalne źródło z leczniczą wodą. Zostało nazwane Svyatyi Studnyk, co w lokalnym dialekcie oznacza Święte Źródło, ze względu na krystaliczną czystość i niewyczerpalność jego wód. Od kilku stuleci źródło jest regularnie błogosławione przez przedstawicieli duchowieństwa Ukrainy i Polski.
Aby przejazd tą trasą był możliwy, należy podjąć kilka kroków organizacyjnych. Obejmują one uzyskanie zezwolenia na przebywanie w strefie przygranicznej i opłacenie służby leśnej za korzystanie z parku narodowego. Dlatego prace przygotowawcze powinny być prowadzone w godzinach pracy i od poniedziałku do piątku. Zezwolenie od służb granicznych należy uzyskać w oddziale straży granicznej Chop, a przepustkę w placówce straży granicznej Stuzhytsia. Placówka znajduje się trzy kilometry od wsi Stuzhytsia.
Droga do niego zaczyna się od domu nr 221 w centrum wsi. Za pobyt w parku narodowym można zapłacić w leśnictwie Stuzhytsia. Najwygodniejszym sposobem dotarcia do punktu początkowego trasy - leśnictwa Stuzhytsia - jest samochód. Leśnictwo posiada niezbędne miejsce do parkowania pojazdów. Należy skorzystać z drogi T 14 03 Użhorod - przełęcz Użok, a następnie skręcić w miejscowości Zhornava w kierunku wsi Stużytsia. Od zjazdu z drogi do leśnictwa jest 8,7 km. Większość drogi jest asfaltowa, około 2 km jest gruntowa. Jeśli korzystasz z lokalnego pociągu kolejowego, musisz wysiąść na stacji Zahorb. Do przejścia pieszo pozostanie jeszcze 6,3 km.
Zacznij iść od budynku leśnictwa w kierunku północnym. Odległość do szczytu góry Kreminets wynosi 8,37 km. Wędrówka zajmuje zwykle 3,5 godziny. Przez większość czasu trzeba iść polną drogą, wzdłuż strumieni. Na pierwszym kilometrze, na rozwidleniu dróg, należy iść w prawo wzdłuż strumienia Shvydkyi Potik. Po 400 metrach dochodzimy do niewielkiej polany, na której znajduje się stara drewniana szopa na granicy z lasem. Od szopy prowadzi pod górę opuszczona leśna droga.
Zapamiętasz to miejsce, ponieważ jest to zjazd w drodze powrotnej. Od tego miejsca do granicy państwa cała trasa oznaczona jest dwoma białymi i jednym czerwonym paskiem naklejonym na drzewach. W niektórych miejscach zainstalowano dodatkowe strzałki lub pomalowano je na czerwono. Przez 5 kilometrów droga powoli pnie się w górę, po czym wjeżdża do lasu i gwałtownie zwiększa wysokość. Po nieco ponad 1 km stromego podejścia dochodzimy do malowniczej łąki, na której znajduje się duży drewniany dom leśników (myśliwych). Dom ma dwa pokoje i jest wyposażony w piece i prycze. W odległości 500 metrów od domu, w pobliżu szlaku, znajduje się źródełko o kącie 238°. Kontynuujmy naszą podróż szlakiem, kierując się na północ pod kątem 25°. Po 930 m ścieżka skręca na wschód (297°) i wije się między krzywym lasem i młodymi drzewami, kilkakrotnie zmieniając kierunek, albo na północ, albo na wschód. Wkrótce dochodzimy do węzła szlaków, gdzie znajduje się drogowskaz w kierunku źródła. Nasza ścieżka prowadzi jednak ściśle na północ. Po około stu metrach dochodzimy do otwartej przestrzeni i napotykamy granicę państwową Ukrainy z Polską. Skręcamy w lewo na zachód (247°) i podążamy ścieżką między słupkami granicznymi. Po 600 metrach od skrętu docieramy na szczyt góry Kreminets (1216 m n.p.m.), a po kolejnych 150 metrach docieramy do miejsca (1210 m n.p.m.), w którym zbiegają się granice trzech państw. Tutaj zainstalowana jest trójkątna granitowa stela z wygrawerowanymi herbami Ukrainy, Polski i Słowacji. Stąd można zobaczyć grzbiet Jawirnyk (185°) i górę Wielka Rawka (1 307 m), azymut 45°.
Po zakończeniu zwiedzania i zrobieniu pamiątkowych zdjęć można wrócić do domu. Będziemy podążać trasą, którą wróciliśmy do domu myśliwego. Stąd nasz szlak będzie prowadził ścieżkami rzadko używanymi przez turystów. Jeśli lubisz półdzikie miejsca i lubisz sprawdzać swoje umiejętności poruszania się po górzystym terenie, to będzie to dokładnie to, co czyni turystykę atrakcyjną i doświadczoną. Zacznijmy wędrówkę szlakiem biegnącym od domu w kierunku zachodnim (238°). Przez pierwsze 600 metrów wąska ścieżka przechodzi przez bukowe zbocze na wysokości około 960 metrów, a następnie przechodzi na grzbiet jednej z ostróg góry Kreminets. Następnie należy poruszać się w kierunku południowym. Bliższe spojrzenie na leśne otoczenie ujawnia, że wzdłuż szczytu ostrogi biegła kiedyś droga. Zachowały się tu kontury dawno wyciętych polan, które pomagają podążać wyznaczonym kursem. Staraj się trzymać szczytu grzbietu, da ci to możliwość zaoszczędzenia energii i lepszej nawigacji.
Zwróć uwagę na małe ścieżki ułożone z kamieni, które niegdyś wyznaczały granice leśnych kwater. Po 2,3 km wędrówki wzdłuż południowego biegu dojdziesz do zauważalnej polany porośniętej młodymi drzewami i krzewami. Niektóre części polany są nieprzejezdne. Można jednak z łatwością poruszać się przez las, wzdłuż samej polany. Po 2 km polana zamienia się w drogę, która prowadzi do starego drewnianego domu, znanego nam z drogi na szczyt. Stąd do leśnictwa jest 1,3 kilometra.
