Muzeum Wiedzy Lokalnej w Iwano-Frankowsku

Zakwaterowanie w pobliżu

Większość ludzi poznaje Iwano-Frankiwsk od jego centralnej części, gdzie uwagę zwiedzających przyciąga jeden z najwspanialszych budynków miasta, ratusz, w którym mieści się Muzeum Wiedzy o Iwano-Frankiwsku. Jest to, że tak powiem, prolog przed poznaniem miasta i regionu jako całości. To tutaj można poznać ciekawą, bogatą i dumną historię regionu karpackiego.

Muzeum Krajoznawcze w Iwano-Frankowsku jest ważnym ośrodkiem naukowym i kulturalnym regionu karpackiego. Posiada działy ekspozycyjne przyrody, historii, sztuki ludowej, ikonografii oraz działy nieekspozycyjne: funduszy, naukowo-edukacyjny, naukowo-metodyczny oraz dział ochrony zabytków historycznych i kulturowych. Posiada największą kolekcję zabytków historycznych, etnograficznych i kulturowych w całym regionie karpackim.

Iwano-Frankowskie Muzeum Krajoznawcze zostało otwarte 01.05.1940 r. W tym czasie muzeum mieściło się w budynku przy ulicy Halickiej 7. W muzeum znajdowały się działy: historyczny, historii naturalnej, sztuki ludowej oraz biblioteka. Zbiory muzeum liczyły 15 500 eksponatów, w tym zbiory Muzeum Pokuckiego, Muzeum Huculskiego w Żabie i niektóre zbiory prywatne. Muzeum posiadało bibliotekę i archiwum.

Wiosną 1941 r. muzeum zorganizowało wykopaliska archeologiczne we wsi Krylos w powiecie halickim. Na Górze Jurijowskiej znaleziono staroruską osadę.

Podczas II wojny światowej znaczna część zbiorów muzeum została ewakuowana na wschód i nigdy nie powróciła. W latach 1941-1944 pozostała część zbiorów muzeum została splądrowana. 01.08.1944 r. muzeum wznowiło swoją działalność.

Po zakończeniu II wojny światowej, w okresie formowania się władzy radzieckiej, na początku lat 50. w zbiorach muzeum wyrządzono nieodwracalne szkody: w 1952 r. spisano i zniszczono 2927 eksponatów "wrogich władzy radzieckiej i materialistycznemu światopoglądowi robotników", w 1953 r. 600 eksponatów przewieziono do Kijowa (ich los jest nieznany, nie znaleziono dokumentów dotyczących miejsca ich wywiezienia).

W maju 1957 r. ekspozycje muzealne przeniesiono do pomieszczeń ratusza. 26 kwietnia 1959 r. , po gruntownym remoncie ratusza, otwarto tu nową ekspozycję muzealną. Obecny ratusz został wybudowany w latach 1929-1935. Przeznaczeniem ratusza były nie tylko "sklepy i tanie restauracje", ale także, zgodnie z projektem, na drugim i trzecim piętrze miało znajdować się przyszłe Muzeum Pokuckie, biblioteka miejska i archiwum. Architektem budynku był Stanisław Treła. Budynek został zbudowany w stylu modernistycznym tamtych czasów, z krzyżem u podstawy i wieżą wznoszącą się z przekroju, zakończoną kopułą w formie hełmu wojskowego. Całkowita wysokość ratusza wynosi 49,5 metra. Hełm ratusza pokryty jest miedzią i złoceniami. Ratusz w Iwano-Frankowsku jest jedynym budynkiem użyteczności publicznej w Ukrainie ze złoconym szczytem.

Obecnie muzeum jest znaczącą instytucją naukową, kulturalną i edukacyjną w regionie Karpat. Kolekcjonowanie jest ważną częścią pracy muzeum. Obecnie zbiory muzeum obejmują ponad 130 000 eksponatów, które stały się podstawą do budowy nowych ekspozycji i wystaw stałych.

Badania naukowe są podstawą niemal wszystkich działań muzeum. Obejmuje to naukowe pozyskiwanie funduszy, naukową organizację rachunkowości, konserwację, konserwację i restaurację zbiorów. Zbiory Iwano-Frankowskiego Muzeum Wiedzy Lokalnej są podzielone na 31 grup: archeologia, odzież, drewno, ceramika, vytynanka, dziewiarstwo, pysanka, filatelistyka, ikony, rzeźba, dokumenty itp. Pracownicy Iwano-Frankowskiego Muzeum Krajoznawczego prowadzą działalność wydawniczą. Publikacja broszur, zaproszeń, katalogów wystaw, przewodników po muzeum i jego oddziałach jest bogatym i interesującym dziedzictwem lokalnych historyków.

Każdego roku muzeum odwiedza około 150-155 tysięcy osób, odbywa się ponad dwa tysiące wycieczek, organizowanych jest około 180 wystaw. Każdego roku muzeum organizuje ekspedycje archeologiczne, konferencje naukowe, publikuje "Notatki naukowe" i inną literaturę. Jako oddziały działają: Muzeum Literatury i Pamięci Iwana Franki (założone w 1953 r.) we wsi Kryworiwnia, rejon Werchowyna; Muzeum M. Hruszewskiego we wsi Kryworiwnia, rejon Werchowyna. M. Hruszewskiego we wsi Kryworiwnia, rejon werchowyński (założone w 2002 r.); Dom-obywatel P. Haruka we wsi Kryworiwnia (założone w 1978 r.); Muzeum literacko-pamiątkowe Łesia Martowycza w jego rodzinnej wsi Torgowyci, rejon horodenkowski (otwarte w 1971 r.).); Muzeum Literackie Prykarpacia w Iwano-Frankowsku (założone w 1986 r.), które ukazuje rozwój piśmiennictwa w naszym regionie od XV wieku do współczesności; Muzeum Historyczno-Lokalne w Sołotwynie, powiat Bohorodczany (założone w 2001 r.).) na bazie Publicznego Muzeum Historii i Wiedzy Lokalnej im. O. Fedaka; Muzeum Historii i Wiedzy Lokalnej im. O. Dowbusza w Peczeniżynie, rejon kołomyjski (założone w 2004 r.); oraz Muzeum Historii i Wiedzy Lokalnej Huculszczyzny w Werchowynie.

Iwano-Frankowskie Muzeum Krajoznawcze współpracuje z Państwowym Archiwum Obwodu Iwano-Frankowskiego, instytucjami szkolnictwa wyższego miasta, Iwano-Frankowską Obwodową Uniwersalną Biblioteką Naukową, Iwano-Frankowską Obwodową Biblioteką dla Młodzieży, Iwano-Frankowską Obwodową Organizacją Narodowego Związku Krajoznawców Ukrainy, Towarzystwem Naukowym im. Szewczenki, Ukraińskim Towarzystwem Ochrony Zabytków Historii i Kultury, Edukacyjno-Metodycznym Centrum Kultury i Turystyki Prykarpacia, Regionalnym Państwowym Centrum Badań Naukowo-Technicznych oraz Regionalnym Państwowym Muzeum Historii i Kultury.

Działy ekspozycji muzeum to: przyroda, archeologia, historia i sztuka ludowa. Istnieją również działy funduszy, konserwacji, naukowo-metodyczny, naukowo-oświatowy, reklamy, poligrafii i informacji.

Dział Przyrody: Ekspozycja działu zapoznaje zwiedzających z walorami przyrodniczymi i bioróżnorodnością obwodu iwanofrankowskiego. Znajdują się tu próbki skał i minerałów, skamieniałości i odciski zwierząt, które żyły w dawnych czasach geologicznych. Ukształtowanie terenu Prykarpacia można poznać dzięki mapie gipsometrycznej i kolekcji geologicznej. Zwiedzający mogą również odwiedzić salę, w której prezentowana jest fauna regionu, w tym gatunki wymienione w Czerwonej Księdze.

Dział Archeologii: Ekspozycja Działu Archeologii prezentuje kultury archeologiczne epoki kamienia, miedzi, brązu i żelaza. W szczególności podkreślane są kultury neolityczne: ceramika taśmowo-liniowa, kultura trypolska. W epoce brązu w regionie Karpat żyły plemiona kultury ceramiki sznurowej, kultury komarowskiej, kultury Noego, trackiejkulturyhalsztackiej i innych. We wczesnych czasach rzymskich region Karpat zamieszkiwały plemiona kultury czerniachowskiej i lipickiej. Znaleziska z tych kultur są prezentowane w oknach muzeum. Ekspozycja obejmuje również zabytki kultury szeworskiej.

Dział Historii: Ekspozycja działu historycznego obejmuje okres od Księstwa Galicyjskiego i państwa galicyjsko-wołyńskiego do końca XX w. W salach znajdują się ciekawe znaleziska odkryte podczas badań kroniki grobowej Galicji. W muzeum znajduje się unikalny eksponat - kamienny sarkofag, w którym został pochowany książę Jarosław Osmomysł. W gablotach znajdują się również próbki kultowej staroruskiej drobnej metaloplastyki, wyroby lokalnych rzemieślników, broń itp.

Jedna z sal wystawowych przedstawia historię założenia i rozwoju miasta Stanisławów (Iwano-Frankiwsk). Dział historii XX wieku przedstawia I wojnę światową i ZUNR. Znajdują się tu również eksponaty z okresu II wojny światowej i UPA. Muzeum prezentuje życie wiejskie i miejskie pod koniec XIX i na początku XX wieku.

Dział Sztuki Ludowej: Ekspozycja Działu Sztuki Ludowej przedstawia takie rodzaje sztuki ludowej jak tkactwo, hafciarstwo, rzeźba w drewnie, obróbka artystyczna metalu i skóry oraz ceramika. Na szczególną uwagę zasługuje ceramika Kosowa, wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W salach znajdują się dzieła słynnych mistrzów ceramiki z połowy XIX wieku P. Koshaka i kafle O. Bakhmatyuka. Osobno prezentowane są stroje ludowe czterech regionów etnograficznych regionu karpackiego: Huculszczyzny, Bojkowszczyzny, Pokucia i Opolszczyzny. Widzowie mogą również zapoznać się z kolekcją pysanków, gerdanów, sylianoków oraz dziełami słynnego karpackiego mistrza P. P. Chomy.

Dział renowacji: W salach Iwano-Frankowskiego Muzeum Wiedzy Lokalnej prezentowane są dzieła sztuki sakralnej reprezentujące przykłady zachodnioukraińskiego profesjonalnego i ludowego malarstwa artystycznego. Kolekcja, obejmująca ikony od XVI do XX wieku, pochodząca głównie z dawnego Muzeum Ateizmu w Iwano-Frankiwsku (zlikwidowanego w 1991 roku), była na skraju zniszczenia. W 2009 r. rozpoczęto zbiórkę pieniędzy w ramach projektu "Razem ratujmy skarby!", którego celem była ochrona i promocja najcenniejszych dzieł sztuki sakralnej Galicji znajdujących się w zbiorach MFCM. Autorem projektu "Razem ratujmy skarby!" jest konserwator Valerii Tverdokhlib. Sensacyjnym znaleziskiem, które przez lata znajdowało się w magazynach IFCM, była ikona "Zbawiciel na tronie" z 1773 r. z genialnego filmu Siergieja Paradżanowa "Cienie zapomnianych przodków".

Oddziały muzeum