Muzeum Petro Shekerika-Donikovy'ego, Werchowyna

Petro Szekerik-Donikiw był znanym patriotą Huculszczyzny, wojewodą werchowyńskim w latach 30. XX wieku, ambasadorem w Sejmie RP i aktywnym działaczem społecznym, który współpracował z Iwanem Franką, Mychajłem Kotsiubyńskim, Hnatem Chotkewyczem i Stanisławem Vincenzem.

Był wyjątkową i wielowymiarową osobą, która troszczyła się o Ukraińców w tamtych czasach i był wielkim pisarzem - napisał książkę "Dydona Iwanczyk", w której autor przedstawia materialny i duchowy świat Hucułów od czasów starożytnych do I wojny światowej. Tutaj, w muzeum, można zobaczyć fotografie, dokumenty archiwalne, rękopisy i rzeczy osobiste osoby publicznej Petro Shekerik-Donikovyi.

Według potomków Petra Szekeryka-Donikiwa, właścicieli domu, Nadii Mikiwnyczuk i jej ojca Iwana Makinyczuka, dom, w którym dziś otwarto muzeum pamięci, został zachowany w formie, w jakiej został zbudowany w 1933 roku za życia wojewody. Kateryna Shekeriak-Makynychuk odziedziczyła dom i przekazała go swojej wnuczce Nadii, która wraz z ojcem postanowiła stworzyć tu muzeum.

Petro Szekeriak-Donikiw był osobą publiczną, etnografem, pisarzem i oficerem wojskowym, który służył w 24 Pułku Piechoty Austriackiej w Kołomyi i zapewnił ukraińskim żołnierzom pozwolenie na mówienie w ich ojczystym języku. Brał również aktywny udział w tworzeniu i działalności teatru huculskiego we wsi Krasnoilla pod kierownictwem Hnata Chotkewycza. Pomagał Mychajło Kotsiubynskiemu zbierać materiały do jego powieści "Cienie zapomnianych przodków". Osobiście znał się z Wołodymyrem Hnatiukiem, Stanisławem Vincenzem i innymi wybitnymi osobistościami tamtych czasów. Był pisarzem tworzącym w dialekcie huculskim, autorem książki Dziadek Iwanczyk.

Petro Shekerek-Donik Muzeum starosty wsi Żabier, największej wsi w ówczesnej Polsce. Petro Shekerik-Donik był wybitną postacią Huculszczyzny, działaczem publicznym i politycznym, etnografem, pisarzem i wojskowym. Był aktywnie zaangażowany w organizację ruchu siczowego w Werchowynie. Był aktywnym działaczem, ambasadorem w Sejmie RP.

Służył w 24 Pułku Piechoty Austriackiej w Kołomyi i uzyskał zgodę na posługiwanie się przez żołnierzy ukraińskich językiem ojczystym. Brał również aktywny udział w tworzeniu i działalności teatru huculskiego we wsi Krasnoilla pod kierownictwem Hnata Chotkewycza. Pomagał Mychajło Kotsiubyńskiemu zbierać materiały do jego powieści "Cienie zapomnianych przodków".

Osobiście znał się z Mychajłem Kotsiubynskim, Wołodymyrem Hnatiukiem, Stanisławem Vintsenem i innymi wybitnymi osobistościami tamtych czasów. W latach 1918-1919 był delegatem Rady Narodowej ZUNR z okręgu kosowskiego.

Aktywnie działał w ruchu siczowym, a w latach 30. był ambasadorem w Sejmie RP z ramienia Ukraińskiej Partii Radykalnej.

Brał udział w obchodach zjednoczenia ZUNR i UPR na placu św. Zofii. Za to został aresztowany przez NKWD w 1940 roku, a jego los jest nieznany.

Nawiasem mówiąc, przez długi czas pisarz mieszkał w domu, w którym utworzono muzeum na jego cześć. Dom, w którym znajduje się muzeum pamięci, został zachowany w formie, w jakiej został zbudowany w 1933 r. za życia Petro Shekerik-Donikovyi i należał do jego rodziny. Dom odziedziczyła Kateryna Shekeriak-Makivnychuk, która przekazała go swojej wnuczce Nadii.

Pomysł stworzenia muzeum należy do Iwana Makiwnyczuka i Nadii Makiwnyczuk, którzy połączyli siły, aby przywrócić i zachować to, co Petro Szekeriak-Donikow zrobił dla Huculszczyzny. Pokazując i opowiadając ludziom, jak bardzo kochał swoją ojczystą ziemię, kulturę, szanował i dbał o życie i sposób życia Hucułów.

Pisał na papierze w dialekcie huculskim, aby pozostawić dziedzictwo swoim potomkom, aby Huculi znali swoją historię i ją kontynuowali. Kiedy więc czytasz tę książkę, słyszysz czysty huculski dialekt" - mówi Nadiya.

Lokalizacja: Wieś Werchowyna, obwód iwanofrankowski, ulica Czeremszyny 1. Opłaty za wstęp: emeryci i renciści - 25 UAH, studenci i uczniowie - 20 UAH.