Państwowe Muzeum Krajoznawcze "Drohobyczczyna", Drohobycz

Jeśli przyjedziesz do Drohobycza w obwodzie lwowskim, koniecznie odwiedź lokalne muzeum historii Drohobycza. Administracja muzeum znajduje się w Pałacu Sztuki. Kolekcja muzeum obejmuje około 55 tysięcy eksponatów. Wszystkie z nich znajdują się w różnych budynkach kompleksu muzealnego zgodnie z ich tematyką. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie te eksponaty odtwarzają historię regionu drohobyckiego od paleolitu do współczesności. Całkowita powierzchnia ekspozycji wynosi 2600 metrów kwadratowych.

Muzeum Drohobyczyńskie (po angielsku: Museum Drohobychyna, po polsku: Muzeum Drohobyczyna, potocznie Drohobyckie Muzeum Krajoznawcze lub po prostu Muzeum Drohobyckie) to multidyscyplinarny kompleks muzealny znajdujący się w mieście Drohobycz w obwodzie lwowskim; składa się z sześciu oddziałów zawierających cenną kolekcję materiałów i przedmiotów dotyczących historii, przyrody, kultury, etnografii, osiągnięć twórczych i wybitnych postaci ziemi drohobyckiej.

Ponieważ muzeum jest ważnym podmiotem i czynnikiem rozwoju narodowego i kulturowego, jego strategia polega na promowaniu i ochronie dziedzictwa historycznego i duchowego, uzupełnianiu zbiorów muzealnych, pełnieniu funkcji edukacyjnych, wydawniczych, badawczych, konserwatorskich i ochrony zabytków.

Ogólnie rzecz biorąc, zabytki muzeum odtwarzają historię regionu od epoki paleolitu do współczesności. Sztukę europejską reprezentują zabytki malarstwa, ceramiki i meblarstwa XVII-XIX wieku. Muzeum posiada wiele cennych eksponatów. W szczególności skarby hrabiego Lianzkoronskiego i mural światowej sławy pisarza i artysty Brunona Schulza. Muzeum jest szczególnie dumne z XV-wiecznego zabytku architektury drewnianej, kościoła św. Jerzego, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Muzeum Historii Lokalnej w Drohobyczu zostało otwarte w 1940 roku. Obecnie Drohobyckie Muzeum Krajoznawcze to w rzeczywistości kilka muzeów połączonych w jedną strukturę:

• Dział Przyrodniczo-Historyczny został otwarty w 1941 roku w budynku dawnej Rady Powiatowej przy ulicy Franko 32, który jest historycznie pierwotny;
• Galeria Sztuki Sakralnej (ul. Sichovykh Striltsiv 18), która działa od 2010 roku;
• Dział Sztuki Europejskiej (znany jako "Pałac Sztuki"/Villa Bianchi/"Zielony Dom" (ul. Szewczenki 38). W 2005 r. Muzeum Drohobyckie otrzymało jeden z najpiękniejszych miejscowych barokowych budynków XX wieku, dawny dom radiologa Józefa Rotta, w którym mieści się Pałac Sztuki. Mieści się tu również administracja kompleksu muzealnego.
• Dział Architektury Drewnianej został założony w 1981 r. (ul. Solonyi Stavok 25) i jest odpowiedzialny za dwa zabytki sakralne o znaczeniu krajowym: zabytek architektury drewnianej z XV-XVII w. (kościół św. Jerzego; ul. Solonyi Stavok 23a) oraz zabytek architektury drewnianej z XVII w., kościół Podwyższenia Krzyża Świętego (ul. Zvarytska 7).

Muzeum posiada również oddzielne oddziały:

• Muzeum "Więzienie na ulicy Stryjskiej" (ul. Stryjska 3) - dawna katownia NKWD.
• Dział Informacyjno-Wydawniczy (ul. Szewczenki 38).

Ekspozycja Działu Historii mieści się w budynku dawnej Drohobyckiej Rady Obwodowej (ul. I. Franki 32), wybudowanym w 1894 roku. Obejmuje ważne wydarzenia w historii regionu (i częściowo miasta Sambir), życie i sposób życia mieszkańców powiatu drohobyckiego od czasów starożytnych do współczesności. Znajdują się tu materiały archeologiczne, średniowieczne przedmioty gospodarstwa domowego, rękodzieło i narzędzia rzemieślnicze, instrumenty muzyczne, fotografie, dokumenty i pamiątki związane z życiem i pracą wybitnych ludzi z Drohobycza.

Na ekspozycji znajdują się również pamiątki podkreślające historię dawnego Drohobycza, który już w XIV wieku był jednym z głównych ośrodków produkcji soli na Ziemi Przemyskiej, a w 1422 roku miasto otrzymało przywilej prawa magdeburskiego. Wśród eksponatów muzealnych znajduje się model herbu z XVI-XVIII w. przedstawiający 9 tradycyjnych pieców solnych (miarek), cegły palcówki z XIV-XV w. pochodzące z wykopalisk przy kościele św. Bartłomieja, model kościoła Podwyższenia Krzyża z XV-XVII w., fragment drewnianej fajki wodnej oraz pozostałości palisady miejskiej z XVII wieku.

Prezentowane są również instrumenty muzyczne z XVII i XVIII w.: tamburyn, lira i cymbały - nieodzowne atrybuty muzyków trójcy, trembity oraz grzechotka. Ważną cezurą w historii Drohobycza jest epoka naftowa, którą reprezentuje duża liczba eksponatów.

Jeden z działów ekspozycji reprezentują zabytki pierwotnego społeczeństwa znalezione podczas wykopalisk archeologicznych w regionie Drohobycza, które odtwarzają różne epoki: od paleolitu do wczesnej epoki żelaza. Na wystawie prezentowana jest najstarsza znana gliniana ceramika z neolitycznej osady kultury ceramiki wstęgowej liniowej ze wsi Kulchytsi w obwodzie sambirskim. Centralnym punktem wystawy Wydziału Historycznego jest skarb z epoki brązu z Sambiru (bransolety, naszyjniki, topory i sierp), który świadczy o handlu i wymianie z plemionami żyjącymi na południe od Karpat.

Liczba eksponatów w dziale stale rośnie. Obejmują one również materiały archeologiczne i etnograficzne, dokumenty, fotografie, wyroby drohobyckich rzemieślników i narzędzia. W dziale przyrodniczym prezentowane są okazy flory i fauny regionu karpackiego.

Szczególne miejsce w ekspozycji i magazynach działu zajmują pamiątki związane z życiem i twórczością wybitnych mieszkańców Drohobycza: Jurija Kotermaka (Drohobycza), Iwana Franki, Ulany Krawczenko, "Galicjana Makarenki" Stefana Kowalowa i Mychajło Drahana.

Kompleks eksponatów podkreśla długą walkę o niepodległość i tworzenie państwa ukraińskiego, działalność OUN-UPA. Otwarto również salę pamięci pułkownika Andrija Melnyka, szefa kierownictwa OUN. Na wystawie znajduje się oryginalna flaga organizacji, na której wybitne postacie, takie jak Jewhen Konowalec, Andrij Melnyk, Stepan Bandera itp. przysięgały wierność Ukrainie.

W dziale historycznym znajduje się również Sala Pamięci Andrija Melnyka, poświęcona życiu i działalności przywódcy OUN (od rzeczy osobistych po literaturę tematyczną).

Główną ekspozycją działu historycznego jest diorama "Powstańcza kryjówka", wykonana według opisu dowódcy UPA Stepana Stebelskiego ("Chrina"). Jej otwarcie było poświęcone 60. rocznicy powstania UPA.

Na szczególną uwagę zasługują artystyczne arcydzieła Stefana Popowycza Medyckiego. Część wystawy poświęcona jest twórczości ojca Wasyla Hlibkewycza. Jest to malarstwo ikonowe lat 40-tych i 70-tych XVIII wieku. Wszystkie ikony zostały namalowane dla cerkwi drohobyckich, większość z nich dla cerkwi św. Jerzego i Podwyższenia Krzyża.

Wśród eksponatów działu znajdują się odrestaurowane ikony regionu drohobyckiego i sztuka świecka XVII-XVIII wieku.

W latach 90. Pałac Sztuki (Dział Sztuki Europejskiej) został przeniesiony do Muzeum Drohobyckiego, gdzie 21 września 1995 r. otwarto sale wystawowe. Dwie sale na parterze i całe drugie piętro to sale wystawowe.

Po reorganizacji Galerii Obrazów (obecnie Galeria Sztuki Sakralnej) w 2005 r. przeniesiono tu wystawę "Sztuka europejska XVII - początku XX wieku". Obecnie w Pałacu Sztuki mieści się również Drohobyckie Stowarzyszenie Artystów (DAH). Artyści, którzy są członkami tego stowarzyszenia, są znanymi artystami w Ukrainie i za granicą. Pracują w różnych stylach i technikach: malarstwo olejne, malarstwo na szkle, malarstwo cerkiewne.

Ukraińskie malarstwo współczesne w Pałacu Sztuki reprezentowane jest przez prace znanych artystów połowy i końca XX wieku, w tym Ludowego Artysty Ukrainy M. Romanyszyna, znanych artystów V. Lytvynenko, I. Bondar, A. Shkurka, M. Peter, V. Rybotytskyi, P. Heideck i E. Romanescu.

W większości są to pejzaże, martwe natury i prace narracyjne. Ekspozycja prezentuje prace artystów dwóch pokoleń - różne szkoły, style, język, technika, ale wszystkie tworzone głównie w gatunku ukraińskiego pejzażu lirycznego.

W 2001 roku kolekcja sztuki muzeum została uzupełniona malowidłami ściennymi pisarza i artysty Brunona Schultza, pochodzącego z Drohobycza. Eksponaty w dwóch salach opowiadają o życiu i twórczości tego artysty.

Obecnie na ekspozycję Pałacu Sztuki składają się: zmieniające się wystawy (aktualizowane co miesiąc), murale Brunona Schulza, wystawa malarstwa XX wieku z kolekcji magazynowej oraz skarby hrabiego Lianskorońskiego.

W 1992 r. Drohobyckie Muzeum Krajoznawcze zostało zreorganizowane i przemianowane na Muzeum Drohobyckie. Utworzono również działy etnograficzny i sztuki. W 1996 r. otwarto galerię sztuki w dawnym domu miejscowego wiceburmistrza Jakuba Faiersteina, gdzie w czasach sowieckich mieścił się drohobycki urząd stanu cywilnego.

Inne zabytki muzealne to malarstwo europejskie, ceramika, ikony, starodruki i rękopisy. Do najbardziej znanych eksponatów należy mural Brunona Schulza, rodowitego drohobyczanina, pisarza i artysty, oraz skarby hrabiego Lianzkoronskiego.

Do Drohobycza można dojechać pociągiem z Kijowa, Lwowa, Tarnopola, Dniepru, Winnicy i Chmielnickiego. Odległość do Lwowa wynosi 85 kilometrów. Do Drohobycza można również dojechać autobusem z Bereżan, Buczacza, Równego, Czerniowiec, Iwano-Frankowska, Żytomierza, Rohatyna, Kołomyi, Kamieńca Podolskiego, Stryja i Sambiru.

Drohobyckie Muzeum Krajoznawcze, a właściwie Pałac Sztuki i Administracji, znajduje się przy ulicy Tarasa Szewczenki 38. Tarasa Szewczenki 38. Tam uzyskasz wszystkie potrzebne informacje i zostaniesz skierowany do odpowiedniego działu muzeum.

Dyrektorem muzeum jest Alla Gladun (od 2011 r.). Godziny otwarcia: 9:00-17:00.