Kelmentsi
Osada typu miejskiego Kelmentsi jest centrum rejonu obwodu czerniowieckiego. Znajduje się przy autostradzie Czerniowce - Sokyryany, 4 km na północ od stacji kolejowej Larga. Przez granicę państwową z Mołdawią przebiega punkt kontrolny Kelmentsi - Larga. Populacja wynosi około 8 tysięcy osób. Prawdziwą ozdobą miasta jest kościół św. Michała (1892), park z trzema stawami, przytulne alejki dla pieszych i drewniane rzeźby.
Odległość do centrum regionu wynosi ponad 88 km i można do niego dojechać autostradą P63, która przechodzi w drogę H03. We wsi znajduje się punkt kontrolny przez granicę państwową z Mołdawią - Kelmentsi-Larga. Przez osadę przepływa rzeka Sursha, prawy dopływ Dniestru.
W centrum wsi, w traktacie Magala, znajduje się osada wczesnych Słowian tzw. kultury czerniachowskiej (II-V w. n.e.). Źródła pisane wspominają o założeniu Kelmentsi przez lichwiarza Kelmana w 1559 r. pod współczesną nazwą. Wieś została po raz pierwszy wymieniona w dokumentach w 1559 r. pod nazwą Kelmentsy. Jej nazwa zmieniała się kilkakrotnie. W 1642 r. nazywała się Kelmeshty, a w 1817 r. Kelmeschiy.
Według ludowej legendy, karczmarz o imieniu Kelman jako pierwszy osiedlił się na terenie współczesnych Kelmentsi. Z czasem obok karczmy pojawiło się kilka domów. Podróżni nazywali posiadłość karczmarza podwórkiem Kelmana, a ludzi, którzy mu służyli, nazywano Kelmenetami. Istnieją dowody na to, że od połowy XVIII wieku ludność Kelmentsi należała do kategorii carów. Ziemia, na której się osiedlili, należała do pana feudalnego. Ich głównym zajęciem było rolnictwo i hodowla bydła. Za użytkowanie ziemi Kelmenowie pracowali w majątku pana feudalnego i wykonywali różne obowiązki. Zgodnie z przepisami z 1749 r. chłopi musieli pracować 24 dni w roku, oddawać panu feudalnemu dziesięcinę ze zbiorów, żywego inwentarza, pszczół itp. Ponadto chłopi byli zmuszeni do płacenia wysokich podatków na rzecz państwa: od mieszkańca, majątku itp. Od 1766 r., zgodnie z regułami G. Gica, liczba dni szkolnych została zmniejszona do 12. Jednak ilość pracy na dzień została określona w taki sposób, że można ją było wykonać w ciągu zaledwie 3-4 dni roboczych.
Tak więc w rzeczywistości ilość pańszczyzny wzrosła 2-3 razy. Zgodnie z "Punktami" wydanymi przez mołdawski sejm w 1810 r., każdy chłop pańszczyźniany musiał uprawiać pół hektara pańskiego pola, kosić hektar siana, oddawać panu dziesiątą część swoich zbiorów, przynosić wóz drewna opałowego, dostarczać 2 kury, 100 owiec mlecznych, markę przędzy, płacić 10 lewów rocznie za tzw. dni pańskie itp. W rzeczywistości właściciel nie przestrzegał tych punktów, ale stale zwiększał cła i źle traktował ludność. Ponadto carowie musieli płacić podatki państwowe.
W 1898 r. w Kelmentsi otwarto pierwszą szkołę. Kelmentsi otrzymało status osady typu miejskiego w 1960 roku. Dziś Kelmentsi jest całkowicie nowoczesnym, choć nieco sennym, centrum dzielnicy z odpowiednią infrastrukturą. Wydaje się, że ma wszystko, co potrzebne do dobrego życia: nowoczesne kompleksy handlowe i sportowe, system instytucji kulturalnych i edukacyjnych, przedsiębiorstwa przemysłowe i inne.
Wśród budynków sakralnych Kelmentsi wyróżnia się kościół św. Michała z 1892 r., lokalny zabytek architektury, oraz niedawno wybudowany dom modlitwy. W centrum miasta znajduje się kilka pomników: pomnik żołnierzy Kelmentsi, tablica pamiątkowa ku czci wyzwolenia Kelmentsi oraz duży zbiorowy grób na placu o tej samej nazwie. Jednak prawdziwą ozdobą miasta jest park z trzema stawami, przytulnymi alejkami dla pieszych i drewnianymi rzeźbami.
